Puasa Oh Puasa

Posted: by ModulaOblongata in Labels: ,

Selamat Menyambut Bulan Ramadhan dari Pee On Lizard & Miss Nuna!

Sebut pasal puasa, tahun ini buat pertama kalinya aku menyambut Bulan Ramadhan bersama Miss Nuna. Walau dia jauh, tapi aku konsider kitorang puasa sama sama lah. Ada cerita best pada 1 Ramadhan ni. Awal awal puasa dah buat hal. Malam tadi seperti biasa aku akan bergayut dengan dia. Takde la borak sangat pun, tapi sebab rindu kami tetap berborak. Penah sekali dulu kitorang borak sampai kul 6 pagi. Amacam? Hypercallisme x? Tapi malam tadi takdela sampai kul 6. Disebabkan nak sahur dan Miss Nuna ni penat bekerja setelah seminggu bercuti. Aku decide sampai pukul 2 je. Lagipun nak sahur. Mula mula tu dia suruh aku pegi cari makanan untuk sahur nanti sebelum tidur. Malas la awak nak bangun, nanti nak sahur saya turun la pegi eh? Tu la yang aku cakap kat dia. Dia akur dengan keputusan aku. Dan aku minta tolong dia kejut sahur. Tak kisah la pukul berapa pun, janji dapat sahur. Kitorang pun tidur.

Tetiba aku rasa macam lama aku tidur. Sekali aku tengok jam kat handphone aku dah pukul 8. Aku tengok ada satu SMS bertulis begini la lebih kurang : sory awk xseda saho. Haha. Elok la tu dua dua tak sahur. Aku pun cakap takpelah. Nak buat macam mana. Ada jugak aku sahur pukul 8.30 nanti. Tapi tak beb, aku puasa hari ni! Miss Nuna pun sama ok.

Sekarang aku kat rumah abang aku berbuka bersama isterinya yang tercinta. Miss Nuna pulak makan mee yang tak sedap katanya. Takpe, besok beli kat kedai lain pulak ye? Walaupun kita tak berbuka sama sama. Tapi aku tak rasa macam tu.

Sebenarnya aku tak lepas fikir pasal dia kat sana. Dah la jauh. Aku sabar je ni. Tahan je. Makan pun tak berapa selera. Semua serba tak kena bagi aku bila macam ni.

(mata terkebil kebil, bulu mata aku macam basah, rasa pedih kat kelopak mata) Amacam? Siapa penah rasa?

Bye.

Maafkan Aku

Posted: by ModulaOblongata in Labels:

Maafkan aku kalau aku ada buat silap. Mungkin belum masa untuk aku nak cerita satu-satu kat kau. Mungkin aku belum bersedia untuk tu. Maafkan segala kekurangan aku. Aku tahu aku naif dalam benda ni. Aku tahu aku terlalu menyakitkan bagi kau. Maafkan aku. Mungkin kata-kata aku boleh buat kau berdarah. Mungkin juga boleh buat kau separuh mati. Mungkin aku tak tau nak minta maaf kat kau.

Mungkin aku pernah buat kau bahagia, derita, sengsara. Tapi tu semua dulu. Mungkin sekarang aku seolah-olah nak membawa hati aku yang dulu pernah dipijak ke tempat yang aku sendiri tak tahu. Bukan tak nak jernihkan yang dah keruh.

Sekarang aku ada hidup aku. Walaupun aku sendiri tak tahu apa penghujungnya. Tapi aku doakan aku bahagia. Dan kau, aku doakan supaya kau bahagia jugak. Mungkin aku, kau, kau, kau, kau, kau dan kau perlukan masa untuk fikir dan jernihkan sendiri. Aku mungkin tak mampu. Aku bodoh. Walau kau tak cakap macam tu. Tapi, siapa kau nak menilai hidup aku? Apa yang jadi tu bagi aku semua dah lepas. Aku minta maaf sangat.

Mungkin entry ni ada kena mengena dengan kau, kau, kau, kau, kau dan kau. Minta Maaf. Mungkin ini satu permulaan bagi korang.

Pecah Kepala

Posted: by ModulaOblongata in Labels: , ,

Hari tu aku ada beli majalah JUNK kat kedai Miyazaki. Tapi baru semalam aku sempat belek majalah tu sehelai sehelai. Tiba tiba aku tertarik dengan satu Malaysia Artwork. Gempak + kemas + menusuk kalbu = Pecah Kepala. Aku macam pernah dengar nama diorang ni kat satu laman so-sial sebelum ni. Tapi aku tak terniat nak usha lagi dalam siapa mereka ni. Korang boleh usha kat blog diorang untuk tengok hasil grafik yang bagi aku sangat menarik.

Mungkin ramai yang tidak kenal lagi siapa PK. Tapi bagi mereka yang menceburi bidang rekaan grafik, mungkin mereka telah lama tahu kehadiran PK ni. Banyak lagi sebenarnya hasil seni anak Malaysia yang harus dikenali dan dibangakan. Tapi mungkin korang korang masih belum berkesempatan untuk kenal dan lihat sendiri hasil mereka.

Jadi, apa lagi? Korang boleh cari PK ni kat facebook. Mungkin korang boleh jumpa banyak lagi independent desinger anak malaysia ni kat dalam FB Pecah Kepala. Aku yakin.

Support Local Act!

Sampai Lebam beb Tangan Aku

Posted: by ModulaOblongata in

Aku termenung malam tu. Aku fikir. Berapa lama lagi aku kena tanggung. Sambil Winston kat tangan. Lepas bangun aku duduk. Lepas tu baring. Sambil bercakap dengan seseorang. Dia pening. Nak pergi ke taknak. Dia tanya aku. Aku tak tahu. Buntu. Macam macam yang ada dalam kepala aku. Light lagi Winston. Hembus merata rata. Puas. Masih lagi fikir. Seperti tidak mampu memutuskan apa yang dibincangkan. Aku cuma mampu bagi yang terbaik untuk dia. Walau aku rasa tidak terlalu baik untuk aku. Tapi itulah yang dipanggil pengorbanan. Kalau lembu kena korban. Dapat pahala. Kalau kita korbankan sesuatu yang baik pun dapat pahala. Tapi kalau kita kena korban. Ha, jawab la sendiri. Maka, dia ambil keputusan untuk pergi. Meleraikan sesuatu yang kurang pasti antara mereka. Dengan harapan mereka dapat selesaikan.

Tapi satu yang aku benci dengan perangai aku. Tak sabar. Kalau boleh masa tu jugak aku nak tahu keputusan sebenar. Padahal dia pun tak tau nak jawab apa. Payah kan? Memang payah. Jiwa kacau.

Pagi keesokan hari, aku dapat sms. "Awak, kte dalam bas nak pegi kl". Apa yang aku rasa masa tu. Lega. Sebab? Ada la. Hehe. Hari tu aku punya la takut. Mana la tau kot jadi apa apa. Aku ni cepat risau sikit. Payah. Takut orang rimas. Dalam hati aku cakap, "take your time". Ayat penyedap hati. Tunggu je la syafiq. Masa tu apa punya jenis syaitan nir rajim masuk kat badan aku. Aku pun tak tau.

Aku planning hari tu aku nak balik awal. Tak kira la aku bagi alasan apa pun. Janji aku dapat keluar awal. Aku nak hantar dia balik ke Arctic Kluang Monkey. Tepat jam 4 petang. Aku hantar sepucuk sistem pesanan ringkas, tanya dia ada kat mana. Dia balas, Titiwangsa. Masa tu aku nak gerak pergi ke The Hill of Jalil. Sebab dah bercadang jumpa kat sana. Hujan + Sandwish (Bak kata Junaidi Jammed = Sandwish). Sejam jugak la aku layan sandwish tu. Sampai la aku kat The Hill of Jalil. Semakin dekat aku rasa dengan keputusan yang harus aku terima walau apa sekalipun yang keluar dari mulut dia. Bak kata Bob Marley, "everything gonna be alright". Masih dalam keadaan separa sedar. Betul ke ni? Ke tak betul. Lama jugak aku ambil masa untuk betulkan kepala hotak aku. Muka pun masa tu macam tak betul. Puzzle. Akhirnya aku sedar, senyum terpancar di muka aku. Aku tak tahu nak cakap apa masa tu. Happy la sangat. Macam dunia ni mak bapak aku punya. Senyum je. Dalam perjalanan kami penuh dengan senyuman dan gurau senda. Hehe.

Buat pertama kalinya, kami berpeluang untuk menikmati perjalan yang agak seronok. Walaupun jauh, tapi aku rasa dekat je Artic Kluang Monkey tu. Makin dekat dengan Ayer Hitam, masing masing macam dah tak betul. Bawak kereta pun dah masuk lane orang bawak kereta 40km/j. Orang cakap, kalau bawak kereta macam tu, orang bercinta je. Tapi memang betul pun. Lori satu tan buruk tu pun potong kitorang.

Sampai jugak di Bandar Kluang. Lepas hantar, aku terus balik ke Segamat. Balik ke rumah Ibunda tersayang.

Settle!