Be End, The End.

Posted: by ModulaOblongata in Labels: , , , ,


Gua bertarung lagi kali ini. Tapi kali ni aku ikut akal aku yang tak lagi waras. Sebab orang cakap ikut hati mati. So, aku akan guna akal. Macam-macam konspirasi yang aku tak nak lagi dengar. Aku cuma perlukan diri aku sekarang ni dan sampai bila-bila. Mengalah bukan kalah.

Mungkin lepas ni aku akan jadi macam err..Hishamudin Rais. Tak pun macam John Lennon, ceh! Tak pun macam Che Guevara. Haha! Gile la gua. Aku akan merempat. Takpe. Bukan selalu. Hidup aku memang macam ni. Selalu sangat macam ni. Apa benda yang aku suka pun aku tak tau.

Yang penting aku dah tak nak stay lagi kat dalam sangkar yang boleh buat aku emo hari-hari. Sabar?Hmm, mungkin kat tempat lain. Kenapa?Suka hati aku la kenapa. Hah!Banyak tanya pulak setan ni. Vavi!

Mungkin aku akan keluarkan EP pertama aku lepas ni. Tajuk dia Bingkai. Ke bangkai aku tak ingat. Nanti aku update kat facebook. Dengan poster sekali aku upload. Ok? Rite, mulai sekarang aku akan buat apa yang aku rasa nak buat. Selagi tak bercanggah dengan Islam. Insyaallah. Doakan aku yang baik-baik ok?

Cheers! (keting! red wine beb)

Cerita Katak

Posted: by ModulaOblongata in Labels: , , ,

Dulu masa aku kecik-kecik, aku ni jenis lasak sikit. Kecik-kecik bapak aku dah ajar aku masuk ladang, hutan, sungai, Tasik Bera. Banyak lagi la tempat-tempat yang advanture ni. Aku, Abang aku dengan bapak aku ada hobi yang sama. Mancing. Ya memancing. Mancing ikan tau bukan orang. Tapi sekarang dah kurang dah. Masing-masing sibuk dengan kerja. Aku last memancing dengan abang aku masa aku kerja kat Bangi dulu. Tu pun memancing kat kolam. Abang aku memang juara bab mancing nih. Dia dapat ikan besar giler.

Jadi, aku ni jenis tak kisah sangat la pacat ke, selut ke, kena duri ke, lumpur-lumpur pun aku redah. Tu yang aku kerja kat Kuala Lumpur tu. Sebab ni la. Dulu, katak ke, anak katak ke aku selamba je pegang. Takde hal. Tapi sekarang, aku dah tak boleh dah.

Katak, arwah Atuk Mak aku cakap katak ni ber'badi'. Aku pun tak faham sangat 'badi' ni maksud sebenar dia apa. Tapi apa yang aku faham 'badi' ni macam Polis. Aku kalau nampak polis ni aku takut. Sebab aku pernah buat salah. Bila nampak je gabra. Macam tu jugak aku dengan katak. Kelakar kan? Polis dengan katak bagi aku sama je, haha!Takdelah. Maaf cikgu, gurau.

Kenapa aku ber'badi' dan aku benci katak? Dulu, aku dengan abang aku buat katak ni macam bola golf. Kitorang swing katak tu sampai tengah jalan, pastu tengok katak tu kena langgar dengan kereta ke kitorang memang suka giler. Sebab katak tu mampos. Tapi tu dulu, masa kitorang zaman kehingusan lagi. Tapi aku rindu.

Tahun lepas, aku pergi ke Perak ada urusan Seri Paduka Baginda. Aku dengan makcik aku. Aku lepak rumah makcik aku yang lagi satu kat Rawang sebelum pergi ke Perak besoknya. Macam biasa la, lepak sampai lebam. Besok aku gerak pergi Perak. Pakai mau bergaya, smart orang Felda aku cakap. Gua pakai kasut. Masa aku pakai kasut tu, aku rasa lain, aku rasa macam kasut sebelah kanan aku macam sempit. Tapi aku buat tak tau je, aku ingat takde apa-apa la. Masa aku tengah bawak kereta. Kaki kanan aku masih lagi rasa lain macam. Aku rasa kaki kanan aku berdenyut-denyut. Geli pun ada aku rasa itu jam. Aku tak puas hati. Aku pun berhenti kat tepi highway tu. Aku dah mula fikir ada satu makhluk tuhan paling seksi ni ada kat dalam kasut aku. Aku bukak pintu, aku bukak kasut aku, aku ketuk-ketuk, sekali, keluar Katak! Fak! Aku baling kasut aku tu jauh-jauh. Tak boleh blah.

Bodoh katak tu, dah takde tempat lain ke nak port. Dalam kasut jugak. Pergi la lepak kat longkang ke. Lepak ramai-ramai nyanyi lagu Hujan. Ni tak. Kasut jugak. Kejadian ni berlaku kat aku bukan sekali. Masa aku sekolah dulu pun pernah jadi jugak. Tapi dulu aku tak berapa kisah sangat. Tapi sekarang jangan. Kalau jadi lagi memang terburai itu jam jugak.

Masa aku lepak rumah lama kat Felda ni, pun ada katak. Banyak pulak tu. Pantang aku nampak katak dalam rumah. Kalau masa tu aku baik, aku cuma kepit katak tu aku buang kat depan rumah. Tapi kalau masa tu aku jahat. Aku akan kepit katak tu, pastu aku buang dalam lubang 'jamban'. Pastu aku ambik klorok mak aku, aku letak kat dalam lubang tu. Bagi pedih mata katak tu. Kalau ada harpic aku letak kat lubang tu. Sampai aku rasa puas. Lastly, aku flush. Selamat tinggal katak.

Tapi, sampai hari ni, aku takut dengan katak. Betul kata arwah Atuk Mak aku. Katak ni ber'badi'. Bila aku nampak katak, aku rasa macam katak tu ushar aku. Macam dia cakap kat aku "kau jahat, kau bunuh member aku". Habis tu nak bela?Gila ke apa. Katak katak..Sekarang aku benci katak dan aku tak macam dulu lagi.

Rumah Mak aku sekarang ni pun banyak katak. Awek aku pernah nampak katak kat rumah ni garu kepala. Haha! Giler kelakar beb. Sampai awek aku pun ada cerita katak dia sendiri. Dah cukup. Geli pulak aku. Aku ingat nak la letak gambar katak kat post ni. Tapi nanti aku sendiri taknak bukak blog aku.

Cheers!

Kerjaya

Posted: by ModulaOblongata in Labels: , , , ,

Aku sampai pejabat hari ni dengan kadar yang sangat kurang ajar, jam 9:50. Perangai aku sebelum masuk pejabat, aku akan ushar dulu bilik Bos aku. Lampu bilik tu menyala ke tak. Hari ni aku tengok menyala, pintu terbukak. Pastu aku tengok Wan duduk kat pintu. AKu dah agak dah ni mesti dan start mesyuarat.

Aku pun buat muka yakin je masuk bilik Bos, sambil sengeh. Bos aku cakap "masuk,selamat pagi". Aku balas dengan senyuman paling indah dalam dunia. Aku pun duduk dan teruskan mendengar. Macam-macam la Bos aku ni bebel. Aku sedar masing-masing sebelum ni kerja macam tak produktif. Dah mula ada perangai tak amik kesah pasal masuk kerja termasuk aku. Rumah dekat tapi masuk lambat. Apa kes? Biasa la tidur bilik ada aircond brader. Aircond punya celsius taknak 18 pulak kan. Kipas pulak macam tiga kan.Memang terbaek!

Bila aku dengar apa yang Bos aku cakap tadi, semangat untuk nak teruskan kerjaya aku kat sini mula membuak. Aku harap sangat kali ni membuak sampai mati. Aku taknak lepas meeting aku dah hilang mood balik. Tapi sangkaan aku betul. Sekarang aku dah kurang mood. Aku fikir jauh. Aku ada harapan ke duduk kat sini. Aku blur. Puzzle. Kat atas kepala aku macam banyak tanda soal.

Aku rasa aku kena lupakan sekejap apa yang dalam kepala otak aku sekarang. Petang ni aku dah nak gerak balik Palong. Hari sabtu ada rombongan Cik Senah. Mini rombongan je la. Sebab aku pergi dengan mak aku je. Aku mau rehat. Rehat dari peperangan hati aku yang selama ni asyik bergaduh dengan diri sendiri.

Dalam erti kata lain, aku mahukan masa untuk aku sendiri untuk aku boleh berfikiran lebih positif. Aku dah bosan duduk sini.

Selamat Hari Lahir Sayang

Posted: by ModulaOblongata in Labels: ,

Happy Birthday Nuna!

Aku

Posted: by ModulaOblongata in Labels: ,

Aku, selau bermain dengan perasaan sendiri. Memikirkan benda-benda yang tak patut aku fikirkan. Aku memang macam ni. Selalu macam ni.

Kadang-kadang aku macam malas nak fikir apa jenis malapetaka yang terjadi kat diri aku ni. Maksud aku perasaan aku. Macam takde jawapan yang sesuai. Banyak kali aku tanya. Tiap kali aku baring aku duduk ada je benda yang aku rasa kurang dalam diri aku. Macam ni ke aku?

Aku cuma mahukan rasa ketenangan abadi. Aku seperti mahu lari dari kekusutan dan kekalutan ni. Sungguh aku tak lagi mampu nak tanggung beban yang bagi aku menyusahkan aku. Kenapa aku perlu menyusahkan diri aku macam ni.

Aku ni seorang yang tak praktikal rasanya. Aku punya hati dan perasaan yang sangat sensitif. Kadang kadang ia menyusahkan aku. Aku tahu dia rasa susah dengan aku. Tiap benda aku rasa boleh menggugat perasaan aku. Aku akan cakap. Aku ni cepat kelaut. Lepas aku cakap cakap cakap. Tetiba aku rasa kesian pulak, mula la aku terfikir kenapa aku macam ni. Dan mulalah aku rasa benci kat diri aku sendiri. Aku mahukan perbuahan dengan dia. Perubahan yang membolehkan aku matang dan cerdik memikirkan hati orang lain. Walau hati aku macam ni. Dia, dialah yang selalu menjadi mangsa hati aku. Dia?Siapa?Dia adalah..

Nuna, kekasih hati dan minda aku. Memberi aku inspirasi untuk aku teruskan hidup ni walau susah walau senang kami berjanji bersama. Terima kasih kerana sanggup bersama dengan aku walau aku ni payah orangnya. Aku rasa bersalah dengan dia sebab banyak benda yang aku rasa aku merepek. Orang putih cakap disgusting, erk? Aku janji aku tidak lagi seperti sebelum ni. Nuna, aku hanya manusia biasa yang tak punya apa. Yang ada cuma hati, perasaan. Aku takut akan kehilangan kau disisi. Walaupun pelbagai dugaan, tapi aku tetap akan bersama kau. Maafkan aku atas kekurangan aku.

Aku rasa mungkin hidup aku bosan kat sini. Kat Kota Dosa, Kota Neraka bagi aku. Penuh dengan orang yang mengejar duit untuk mereka hidup. Hinggakan lupa akan Halal dan Haram. Asalkan dapat duit. Tapi disini jugak lah aku mencari rezeki. Untuk menampung hari-hari hidup aku kat sini. Bila aku rasa bosan akan kehidupan ni, kepala otak aku mula bercelaru. Tak berkembang malah menguncup seperti bunga yang tidak dibaja dan disiram. Membuatkan aku rasa aku sangat bodoh. Dan boleh buat aku rasa tak tenang. Dalam erti kata lain aku kusut.

Aku perlu pergi ke satu tempat yang aku tak fikir semua ni. Hanya aku dan dia. Dari pagi sampai malam, dari malam sampai pagi keesokaannya. Aku mahu tenang, mahu hirup udara kebahagiaan. Mahu fikir tentang masa depan. Tak mahu memikirkan yang lepas. Yang buruk bagi aku. Yang busuk bagi aku.

Bagi aku ketenangan adalah satu keperluan. Kebahagian adalah satu impian. Aku mahu buang semua yang keruh yang ada pada aku. Tiap apa yang didepan aku, masih banyak aku perlu aku bekalkan dari sekarang.

Aku, aku dan aku. Bukan tiga tapi satu. Hanya satu untuk dia. Hanya dia untuk aku. Tapi, bila aku sudah tiada nanti. Aku mahu kau teruskan semua ni. Bersama apa yang pernah kita lalui. Aku, mohon pada aku, agar aku bahagia. Cipatalah sebuah cerita indah. Nuna, aku rindu ingin berada disisi mu. Hinggakan derita rindu ini memecahkan emosi hati dan perasaan aku.

Aku...